Τι είναι η λευχαιμία (καρκίνος του αίματος);

Η λευχαιμία, γνωστή και ως καρκίνος του αίματος στους ανθρώπους, είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από τη δυσλειτουργία των λεμφοκυττάρων, ενός υποτύπου λευκών αιμοσφαιρίων (λευκά αιμοσφαίρια) που είναι υπεύθυνοι για την προστασία του σώματος. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται συνήθως στο μυελό των οστών. Ως αποτέλεσμα διαφόρων αντιδράσεων που συμβαίνουν στο σώμα, η ανάπτυξη των κυττάρων του μυελού των οστών σταματά, ο ρυθμός πολλαπλασιασμού γίνεται ανεξέλεγκτη και αυτή η κατάσταση εξαπλώνεται σε άλλα όργανα με την πάροδο του χρόνου.

Για να κατανοήσουμε τις κύριες επιπτώσεις της λευχαιμίας, είναι πρώτα απαραίτητο να κατανοήσουμε τι κάνει ο μυελός των οστών. Ο μυελός των οστών έχει μια σπογγώδη δομή στην οποία σχηματίζονται στο σώμα αιμοσφαίρια, δηλαδή λεμφοκύτταρα, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Ως εκ τούτου, τα κύτταρα του αίματος που παράγονται από αυτή τη σπογγώδη δομή αναμειγνύονται απευθείας με το αίμα και είναι ζωτικής σημασίας για την υγιή λειτουργία του σώματος.

Επιπλέον, τα λευκά αιμοσφαίρια που παράγονται στον μυελό των οστών είναι ένα από τα πιο σημαντικά δομικά στοιχεία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Τα λεγόμενα λευκά αιμοσφαίρια (λευκά αιμοσφαίρια) προστατεύουν το σώμα από επιβλαβείς μικροοργανισμούς όπως βακτήρια, ιούς, μύκητες ή παράσιτα και αφαιρούνται κύτταρα με κατεστραμμένες δομές.

Ωστόσο, τα λευκά αιμοσφαίρια μπορούν να σχηματιστούν όχι μόνο στον μυελό των οστών αλλά και σε άλλα όργανα. Ωστόσο, η βλάβη στη δομή του μυελού των οστών μπορεί να μειώσει σοβαρά την ανοσία ενός ατόμου και να διαταράξει την ισορροπία του σώματος. Στα άτομα με λευχαιμία αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα σε κάθε όργανο του σώματος εκτός από τον μυελό των οστών. Επειδή η ασθένεια επηρεάζει ολόκληρο το λεμφικό σύστημα. Ωστόσο, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, θα ακολουθήσει επιδείνωση της πορείας. Επομένως, η λευχαιμία δεν είναι μια ασθένεια που μπορεί να αγνοηθεί.

Εκτός από αυτές τις πληροφορίες, μερικές φορές η λευχαιμία προκαλείται από μια ανεξέλεγκτη αύξηση των ώριμων λευκών αιμοσφαιρίων. Σε αυτή την περίπτωση, η λευχαιμία μπορεί να είναι χρόνια και να εξελίσσεται αργά στη φύση. Το αντίθετο είναι η λευχαιμία, η οποία προκαλείται από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό ανεπαρκών λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτές οι περιπτώσεις είναι? Σε αντίθεση με τον προηγούμενο τύπο, ονομάζεται οξύ, όχι χρόνιο. Αν και πρόκειται για ταχέως αναπτυσσόμενες περιπτώσεις λευχαιμίας, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά συμπτώματα που εμφανίζονται στον ανθρώπινο οργανισμό σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ποια είναι τα αίτια της λευχαιμίας;

Η ακριβής αιτία της λευχαιμίας είναι άγνωστη. Ωστόσο, πιστεύεται ότι υπάρχουν διάφοροι ιικοί, γενετικοί, ανοσολογικοί ή γενετικοί παράγοντες στον οργανισμό που προκαλούν ασθένεια. Επιπλέον, περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου.

Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν έκθεση σε υψηλές ποσότητες ακτινοβολίας, έκθεση σε χημικές ουσίες όπως το βενζόλιο, που χρησιμοποιείται συχνά στον βιομηχανικό τομέα, φάρμακα που χρησιμοποιούνται για άλλες ασθένειες (όπως χημειοθεραπεία), ιούς ή ακόμη και σοβαρές γενετικές διαταραχές όπως το σύνδρομο Down.

Μία από τις κύριες αιτίες της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας φαίνεται να είναι η έκθεση σε έντονη ακτινοβολία. Επειδή αυτός ο τύπος λευχαιμίας είναι πιο συχνός σε άτομα που ζουν σε γεωγραφικές περιοχές κοντά σε χώρους πυρηνικής έκρηξης. Επομένως, η πιο προσεκτική ομάδα είναι οι έγκυες μητέρες. Επιπλέον, το βενζόλιο, το οποίο βρίσκεται συχνά σε βιομηχανικά προϊόντα, βρίσκεται και στον καπνό του τσιγάρου. Ως εκ τούτου, το κάπνισμα είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου.

Η συχνότητα της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας αυξάνεται με την ηλικία. Αυτό αντανακλάται και στη μέση ηλικία της νόσου, καθώς η μέση ηλικία των ατόμων που έχουν διαγνωστεί με οξεία μυελογενή λευχαιμία είναι τα 68 έτη. Επιπλέον, η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου και γενετικές διαταραχές όπως το σύνδρομο Down φαίνεται να αποτελούν παράγοντες κινδύνου.

Ωστόσο, ένας άλλος παράγοντας είναι το μεταλλαγμένο χρωμόσωμα 22 της Φιλαδέλφειας. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται σε 10 στους 9 ασθενείς με χρόνια μυελογενή λευχαιμία. Το γονίδιο BCR - ABL σε αυτό το χρωμόσωμα παρεμβαίνει στον μηχανισμό παραγωγής του συστήματος παραγωγής αιμοσφαιρίων στο σώμα, προκαλώντας τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό τους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη χρόνιας λευχαιμίας στους ανθρώπους.

Με βάση τις παραπάνω πληροφορίες, μπορεί να φανεί ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι για την εμφάνιση της λευχαιμίας. Για το λόγο αυτό, για να προστατευτεί κανείς από τη νόσο και να ζήσει με τις λιγότερες βλάβες, χρειάζεται να ελέγχεται τακτικά και να παρακολουθεί τα συμπτώματα στον οργανισμό του.

Ποια είναι τα συμπτώματα της λευχαιμίας;

Η λευχαιμία είναι μια ασθένεια που διαταράσσει τη δομή, την παραγωγή και την ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων. Για το λόγο αυτό, με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται αυξανόμενες δυσλειτουργίες στο ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς είναι αδύναμο με αποτέλεσμα να προκαλεί διάφορες λοιμώξεις και ασθένειες.

Τα πιο κοινά συμπτώματα λευχαιμίας στους ενήλικες είναι: σοβαρή αδυναμία, ωχρότητα και βραχυπρόθεσμη κόπωση. Αυτό συνήθως οφείλεται σε αναιμία. Είναι επίσης πιθανό ο ασθενής να παρουσιάσει δύσπνοια μετά από αυτά τα συμπτώματα. Τα συμπτώματα της νόσου συνήθως δείχνουν παρόμοια πορεία με άλλες ασθένειες των οστών.

Διάφοροι μώλωπες ή αιμορραγίες μπορούν να παρατηρηθούν στα ούλα, τη μύτη και γενικά στο ανθρώπινο δέρμα. Εκτός από αιμορραγία, συχνά είναι και διάφορα δερματικά εξανθήματα. Ένα άτομο μπορεί να εμφανίσει ανορεξία (διατροφική διαταραχή). Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς με λευχαιμία συχνά χάνουν βάρος.

Το άτομο μπορεί να ξυπνήσει με ξαφνικές νυχτερινές εφιδρώσεις. Ωστόσο, είναι πιθανό να εμφανιστούν λοιμώξεις που δεν υποχωρούν γρήγορα και συνήθως συνοδεύονται από υψηλό πυρετό. Επιπρόσθετα, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως πόνος στα οστά και στις αρθρώσεις, διευρυμένοι λεμφαδένες (συνήθως στον λαιμό και στις μασχάλες), πρήξιμο των ούλων και του στομάχου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τέτοια συμπτώματα είναι σημάδι έναρξης οξείας λευχαιμίας και ο ασθενής χρειάζεται θεραπεία το συντομότερο δυνατό.

Ποια είναι τα Στάδια της Λευχαιμίας;

Για να μάθετε πόσο έχει προχωρήσει η λευχαιμία στο σώμα, αναλύονται τα συμπτώματα του ατόμου και η περιοχή όπου σημειώθηκε η βλάβη. Για τον προσδιορισμό του σταδίου της νόσου, λαμβάνεται ακτινογραφία θώρακος, εξετάζονται τα πλευρά και οι πνεύμονες. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούνται συχνά απεικονιστικές μέθοδοι όπως η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία.

Εκτός από τους πνεύμονες, μπορεί να εξεταστούν και άλλα μέρη του σώματος. Μετά από αυτά τα στάδια, υπάρχουν συνήθως επαρκή δεδομένα για τον προσδιορισμό του σταδίου της νόσου. Τα γενικά χαρακτηριστικά των σταδίων λευχαιμίας δίνονται παρακάτω:

Στάδιο 0: Δεν υπάρχουν σοβαρά συμπτώματα σε αυτό το στάδιο. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως τυχαία. Υπάρχει μερική αύξηση του απόλυτου αριθμού λεμφοκυττάρων στο αίμα και στα οστά.

Στάδιο 1: Ο απόλυτος αριθμός λεμφοκυττάρων αυξήθηκε σε σύγκριση με το προηγούμενο στάδιο. Σε αυτό το στάδιο, οι λεμφαδένες μεγεθύνονται και αναπτύσσονται.

Στάδιο 2: Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε άλλα μέρη του σώματος καθώς και στους λεμφαδένες. Το πιο εμφανές σύμπτωμα είναι η μεγέθυνση της σπλήνας.

Στάδιο 3: Τα συμπτώματα της αναιμίας αρχίζουν να εμφανίζονται. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αδυναμία, κόπωση και εξάντληση στο άτομο.

Στάδιο 4: Παρατηρούνται μειώσεις στον αριθμό των αιμοπεταλίων.

Πώς γίνεται η διάγνωση της λευχαιμίας;

Η διάγνωση της λευχαιμίας είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία. Γιατί αντί για μια απλή φυσική εξέταση χρειάζονται πολλές διαφορετικές εφαρμογές και εργαστηριακές εξετάσεις. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να προσδιοριστεί το στάδιο και ο τύπος της νόσου. Στο πρώτο στάδιο, το άτομο εξετάζεται σωματικά. Με αυτή την εξέταση επιχειρείται να βρεθούν τα σημάδια της αναιμίας στον ανθρώπινο οργανισμό.

Επιπλέον, ελέγχεται για μεγέθυνση σε όργανα όπως λεμφαδένες, συκώτι και σπλήνα. Μετά τη φυσική εξέταση, γίνονται διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις στο άτομο. Στο εργαστήριο? γίνονται αιματολογικές εξετάσεις, ηπατικές εξετάσεις και παρόμοιες εξετάσεις. Μπορεί επίσης να ληφθεί δείγμα του μυελού των οστών του ατόμου.

Επιπλέον, όταν υπάρχει υποψία μυελοειδούς σε ασθενείς με λευχαιμία, μπορούν να γίνουν διάφορες γενετικές εξετάσεις για τον εντοπισμό του γονιδίου BCR-ABL, το οποίο επιτρέπει στα κύτταρα του αίματος να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.

Πώς αντιμετωπίζεται η λευχαιμία;

Η θεραπεία της λευχαιμίας περιλαμβάνει μια πολύ σοβαρή διαδικασία αποκατάστασης. Στη διαδικασία της θεραπείας συμμετέχουν γιατροί από πολλούς διαφορετικούς τομείς. Αυτές οι επεμβάσεις πρέπει να γίνονται σε ένα πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο. Η λευχαιμία είναι μια ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις θεραπευτικές μεθόδους που αναπτύσσονται σήμερα. Μεταξύ των μεθόδων θεραπείας της λευχαιμίας, η χημειοθεραπεία είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος.

Κατά τη διαδικασία της χημειοθεραπείας, το άτομο παίρνει τακτικά φάρμακα και αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 2 χρόνια. Εκτός από τη χημειοθεραπεία, μπορεί να χορηγηθεί ταυτόχρονα και ακτινοθεραπεία. Ωστόσο, η μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι επίσης μια καλή θεραπευτική επιλογή.

Η διαδικασία θεραπείας εξαρτάται από τον τύπο λευχαιμίας που έχει το άτομο. Η πορεία της νόσου είναι πιο αργή σε άτομα με χρόνια λευχαιμία. Γενικά, αυτοί οι ασθενείς λαμβάνουν υποστηρικτική θεραπεία. Σε ασθενείς με προχωρημένα στάδια χορηγούνται φάρμακα για το στάδιο της λευχαιμίας που έχουν. Τα άτομα με οξεία λευχαιμία λαμβάνουν στοχευμένη θεραπεία άμεσα και όχι υποστηρικτική.

resim Γονική ροή με PixabayΜεταφορτώθηκε σε